Maud & Floris / een rollercoaster bruiloft

Een rollercoaster bruiloft.

Na een paar uurtjes fotograferen dacht ik al ‘holy moly, wat gebeurt hier allemaal??’. Ik had een spetterend bruidspaar voor mijn lens: zo enthousiast en tot over de oren verliefd. Ze hadden ook zo intens veel zin in deze dag!

Daaromheen was een gezelschap die ook heel veel zin had om de liefde en het geluk te vieren. En bovenal: iedereen was zo’n beetje muzikaal. Er werd muziek gemaakt, gezongen, persoonlijke en prachtige speeches en daar bovenop de mooiste geloftes. Ik zag oprechte tranen door het lachen of door de lieve dingen die er werden gezegd. Ik genoot en stond maximaal aan: heerlijk!

Dit ging nagenoeg de hele dag door en rond een uurtje of 17:15 zag ik een momentje van rust aankomen. Het volledige gezelschap zat aan tafel en wij (de videograaf en ik) hadden ook een heerlijke maaltijd gekregen. Wauw, wat een een dag!

En toen gebeurde er iets dramatisch. Er ontstond brand in de trouwlocatie. Samen met de videograaf kwamen er we er als vrij snel achter dat het foute boel was terwijl het gezelschap, die buiten zat, net hun voorgerecht hadden gekregen. Ik heb zelfs nog met een poederblusser in mijn handen gestaan met de veronderstelling dat dit ‘brandje’ met een sisser zou aflopen. Maar de rookontwikkeling en het besef dat het vuur verder was dan je zag was het al snel kiezen voor je eigen veiligheid en gezondheid. Het diner en de gehele bruiloft werd stil gelegd.

En nog steeds denk je, dat als de brandweer komt dat die de boel even snel blust en de bruiloft snel weer kan worden hervat. Echter, de brandweer liet bij aankomst ook een blik laat zien van lichte paniek en besloot vrij snel om het pand niet meer in te gaan. Foute boel dus. Er werd direct opgeschaald naar ‘grote brand’ en vanuit drie provincies kwamen de grootste blusvoertuigen op locatie. Alle daggasten keken toe en wisten ook niet wat ze overkwam met in hun midden een ontroostbaar bruidspaar.

Als fotograaf ontstond er een lastige situatie en moest je nog sneller en lastige keuzes maken. Veel mensen richten hun telefoon op de brandweer en de brand. Maar ik richte mij juist op de mensen en het verhaal. Ik had er dieper in gewild, close-ups van brandweermannen met roet op hun gezicht met een zichtbare context van de bruiloft. Of die wanhopige poging van iemand die spullen veilig wil stellen met de context van bluswater, vuur, paniek ectetera. Maar, uit veiligheid kan dat dus niet. Dat soort beelden lukt je alleen op de filmset.

Je moet keuzes maken waarbij je voor je gevoel op dat moment ethiek even los moet laten. Je merkte dat niet iedereen het er mee eens was dat ik de emoties bleef vastleggen terwijl ik juist een hele sterke drang had om dat wel te doen. Je kan later de keuze maken of de foto’s wel- of niet de goede waarde hebben en of je ze wel- of niet wilt gebruiken. Het fotograferen en die keuzes maken terwijl de adrenaline door je lijf giert maakt het niet makkelijker. Ook omdat ik maar al te goed weet dat je op dit soort momenten meer dan ‘fearless’ moet zijn.

Wat heel fijn is dat de bruid naar mij toe kwam en fluisterde “blijf foto’s maken”.

Het gezelschap werd op een gegeven moment ondergebracht naar een kleiner zaaltje, circa 200 meter verderop, om daar nog iets te drinken. Er werden frietjes en snacks bezorgd (het gezelschap was niet verder gekomen dan het voorgerecht).

Je ziet mensen knuffelen en elkaar troosten maar er ontstond ook iets bijzonders. Langzaamaan pakte men hun instrument (ik schreef al eerder, muzikaal gezelschap) en werd er op een respectvolle manier wat muziek gemaakt. Ik denk dat de foto’s wel laten zien hoe de sfeer op een gegeven moment steeds meer omsloeg…

De rollercoaster was compleet.